گرم‌ترین استان‌های کشور به روایت سازمان فضایی ایران

دمای سطح زمین (Land Surface Temperature :LST) که عمدتاً حاصل بازتابش پوشش‌های طبیعی شامل خاک، برف و پوشش گیاهی است از جمله متغیرهایی است که اطلاعات مفیدی را در رابطه با خصوصیات فیزیکی و شیمیایی زیر سیستم‌های زمین (هوا کره، آب کره، خاک کره، گیاه کره و انسان کره) و فرآیندهای آنها فراهم می‌کند.

این نوع از دما، تابعی از انرژی خالص در سطح زمین است که به مقدار انرژی رسیده به سطح زمین، گسیل‌مندگی سطح، رطوبت و جریان هوای اتمسفر بستگی دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دمای سطحی زمین در بسیاری از مطالعات علمی از قبیل اقلیم شناسی، هواشناسی، کشاورزی، هیدرولوژی، زمین شناسی، باستان شناسی، مصرف انرژی و غیره به عنوان یک عامل مهم مطرح شده و از جمله پارامترهای مهمی است که می‌تواند نشان دهنده تغییرات دما در سطح زمین باشد.

با تحلیل و بررسی نقشه‌های LST، اطلاعات مفیدی در زمینه بررسی پدیده‌های مختلف از جمله تجزیه و تحلیل جزایر حرارتی در کلان شهرها، تشخیص آنومالی‌های حرارتی مربوط به زلزله، شناسایی منابع زمین گرمایی، پایش خشکسالی و آتش سوزی را می‌توان تهیه کرد.

در این میان بکارگیری فناوری سنجش از دور و توانایی‌های تصاویر ماهواره‌ای، یکی از راه‌های اندازه‌گیری دمای سطح زمین است. اداره کل سنجش از دور سازمان فضایی ایران دمای سطح زمین در کشور را در ۶ ماهه ابتدای سال ۱۴۰۰ اندازه‌گیری کرده است.

پایش دمای سطح زمین کشور

با استفاده از دمای روزانه سطح زمین می‌توان نقشه حداکثر دمای ماهیانه را برآورد کرده و توزیع جغرافیایی الگوهای حرارتی در سطح کشور را شناسایی و بررسی کرد. همچنین می‌توان نقشه‌های حداکثر دمای ‏ماهیانه و فصلی را نسبت به تاریخ مشابه در سال‌های گذشته مورد بررسی قرار داد.

تولید و مقایسه این نقشه‌ها برای متخصصین در حوزه‌های کاربردی مختلف بسیار مهم و با اهمیت است. ‏

با استفاده از ‏تصاویر ماهواره ترا (سنجنده مادیس)، بیشینه دما ماهیانه، میانگین بیشینه دمای ماهیانه، میانگین دمای ماهیانه و حداقل دما کشور در ۶ ماه ابتدایی سال ۱۴۰۰ به دست آمده است.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که بیشترین دمای ثبت شده در کشور مربوط به خرداد ماه حدود ۸۰/۶ درجه سانتیگراد است و پس از آن روند کاهش دما را شاهد هستیم.

وضعیت پارامترهای دمایی کشور در ۶ ماهه ابتدایی امسال

همچنین مطابق بررسی‌های انجام شده گرم‌ترین استان‌های کشور در ۶ ماهه اول سال ۱۴۰۰ استان‌های خوزستان، کرمان، سیستان و بلوچستان، بوشهر، ایلام، کرمانشاه، هرمزگان، یزد، اصفهان، خراسان جنوبی و گلستان بوده‌اند.

۴۷۲۳۱

کد خبر 1560258

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: گرما گرمایش جهانی گرمایش و سرمایش سازمان هواشناسی سازمان فضایی ایران دمای سطح زمین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۲۶۹۴۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف شواهد جدید از برخوردی که قمر زمین را شکل داده است

داده‌های فضاپیمای «GRAIL» ناسا، ذخایر بزرگی را از سنگ معدنی آهن-تیتانیوم در اعماق سطح ماه پیدا کرده‌اند که نشان می‌دهد بقایای سیاره «تیا» قمر زمین را تشکیل داده‌اند.

به گزارش ایسنا، یک پژوهش درباره سنگ معدنی فلزی اعماق ماه، شواهد جدیدی را ارائه داده که نشان می‌دهند قمر طبیعی زمین مدت‌ها پیش در اثر برخورد یک سیاره‌ باستانی به زمین شکل گرفته است.

به نقل از دیلی‌میل، این برخورد بین سیاره‌ای که مدت‌ها نظریه‌پردازی شده بود و دانشمندان معتقدند حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش رخ داده است، سیاره‌ای به اندازه مریخ به نام «تیا»(Theia) را توصیف می‌کند که پس از برخورد با زمین، به قطعات گدازه داغ تبدیل شد.

اگرچه به نظر می‌رسد که برخی از بقایای سیاره تیا به صورت حباب‌های متراکم و بزرگ در اعماق آفریقا و صفحات تکتونیکی اقیانوس آرام مدفون شده‌اند اما به گفته دانشمندان، شواهد مبنی بر این که سایر بقایای تیا پس از این سقوط کجا رفته‌اند، مبهم باقی مانده است.

اکنون داده‌های جدید فضاپیمای «GRAIL» ناسا، ذخایر بزرگی را از سنگ معدنی آهن-تیتانیوم در اعماق سطح ماه پیدا کرده‌اند که نشان می‌دهد بقایای دیگر تیا در واقع قمر زمین را تشکیل داده‌اند.

«آدرین بروکت»(Adrien Broquet) ژئوفیزیک‌دان سیاره‌ای در «مرکز هوافضای آلمان»(DLR)، یافته‌های GRAIL را ​​مسحورکننده توصیف کرد.

مقاله جدید گروه بروکت روی ناهنجاری‌های گرانشی در اعماق سطح ماه متمرکز شده است. این ناهنجاری‌ها، محفظه‌های متراکم و سنگین از ماده هستند که توسط حسگرهای فضاپیمای GRAIL شناسایی شده‌اند. بروکت گفت: تحلیل این تغییرات در میدان گرانشی ماه به ما امکان داد که زیر سطح ماه را بررسی کنیم و ببینیم چه چیزی زیر آن نهفته است.

فضاپیمای GRAIL زیر پوسته ماه در ناحیه بین پوسته و هسته که گوشته نام دارد، دو ناحیه متراکم را شناسایی کرد که با ذخایر ایلمنیت تیتانیوم-آهن مطابقت دارند. در صورت درست بودن نظریه برخورد تیا می‌توان گفت که این ذخایر وجود دارند.

پس از برخورد احتمالی تیا با زمین و پس از اینکه قطعاتی از این سیاره گمشده در اعماق پوسته زمین مدفون شدند، حوضچه‌های گدازه مذاب سرشار از تیتانیوم و آهن سنگین روی سطح ماه، به سمت هسته آن فرو رفتند و سنگ‌های سبک‌تر را به سمت بالا راندند. «جف اندروز هانا»(Jeff Andrews-Hanna) ژئوفیزیک‌دان آزمایشگاه قمری و سیاره‌ای «دانشگاه آریزونا»(UArizona) گفت: قمر ما به معنای واقعی کلمه زیر و رو شد.

مدل‌های رایانه‌ای ارائه‌شده توسط «نان ژانگ»(Nan Zhang) پژوهشگر «دانشگاه پکن»(PKU)، چارچوب اصلی این نظریه را ارائه کردند که ماده غنی از تیتانیوم در اعماق ماه وجود دارد و در نتیجه آن می‌توان گفت که منشا ماه، تکه‌هایی از سیاره تیا است.

اندروز هانا گفت: وقتی پیش‌بینی‌های مدل را دیدیم، گویی همه چیز برای ما روشن شد. زمانی که به تغییرات ظریف در میدان گرانشی ماه نگاه می‌کنیم، دقیقا همان الگو را می‌بینیم که یک شبکه از مواد متراکم را زیر پوسته پنهان می‌کند.

در پژوهش‌های صورت‌گرفته روی زمین، دو ناحیه متراکم و غیرعادی در گوشته سیاره ما بررسی شده‌اند که «LLVP» نام دارند و به این نظریه اعتبار داده‌اند که برخورد بین سیاره‌ای تیا، قمر ما را ایجاد کرده است. یکی از دو LLVP زیر صفحه تکتونیکی آفریقا و دیگری زیر صفحه تکتونیکی اقیانوس آرام قرار دارد که تجهیزات لرزه‌نگاری مشابه آنچه برای تشخیص زمین‌لرزه استفاده می‌شوند، آنها را بررسی می‌کنند.

وجود آنها زمانی مشخص شد که زمین‌شناسان دریافتند امواج لرزه‌ای به طور چشمگیری در عمق ۲۹۰۰ کیلومتری دو منطقه کاهش می‌یابد و با سایر نقاط زمین متفاوت است. دانشمندان معتقدند مواد موجود در این دو LLVP بین دو تا ۳.۵ درصد متراکم‌تر از گوشته اطراف زمین هستند.

سال گذشته، گروهی از پژوهشگران به سرپرستی «موسسه فناوری کالیفرنیا»(Caltech) به این ایده رسیدند که دو LLVP می‌توانند از مقدار کمی از مواد تیا تکامل یافته باشند که به گوشته پایینی زمین باستانی وارد شده است.

برای تأیید این موضوع، آنها از پروفسور «هونگپینگ دنگ»(Hongping Deng) پژوهشگر «رصدخانه نجوم شانگهای»(SHAO) کمک خواستند تا این ایده را با کمک روش‌های پیشگامانه خود در دینامیک سیالات بررسی کند.

دنگ پس از اجرای یک مجموعه شبیه‌سازی دریافت که به دنبال برخورد، مقدار قابل توجهی از مواد تیا -حدود دو درصد از جرم زمین- به گوشته پایینی سیاره باستانی زمین وارد شده است.

«کیان یوان»(Qian Yuan) ژئوفیزیک‌دان موسسه فناوری کالیفرنیا و از پژوهشگران این پروژه گفت: با تحلیل دقیق طیف گسترده‌تری از نمونه‌های سنگ، همراه با مدل‌های برخورد و مدل‌های تکامل زمین می‌توانیم ترکیب مواد و پویایی مداری زمین اولیه را استنباط کنیم.

پژوهش آنها سال گذشته در مجله «نیچر»(Nature) به چاپ رسید.

بروکت امیدوار است که ماموریت‌های آتی ناسا به ماه، مانند مأموریت‌های برنامه‌ریزی‌شده برای برنامه «آرتمیس»(Artemis) بتوانند بررسی‌های لرزه‌ای مشابهی را انجام دهند و اولین داده‌های لرزه‌ای از ماه را برای تأیید بهتر نظریه برخورد تیا ارائه کنند.

وی افزود: ماموریت‌های آینده، امکان بررسی بهتر هندسه این ساختارها را فراهم می‌کنند.

این پژوهش در مجله «Nature Geoscience» به چاپ رسید.

انتهای پیام